Wirus zika należy do wirusów RNA z rodziny Flaviviridae, podobnie jak wirus żółtej gorączki i dengi. Jest przenoszony przez komary z rodziny Aedes. W wydanym 1 lutego 2016 roku oświadczeniu Światowa Organizacja Zdrowia określiła wirus zika jako zagrożenie epidemiczne o potencjalnie światowym zasięgu, podobnie jak wirus ebola w 2014 roku oraz wirus ptasiej grypy w 2009 roku. Wirus zika najczęściej wywołuje łagodne objawy grypopodobne, jednak u ciężarnych może wywołać zakażenia wrodzone płodów. Na podstawie rekomendacji International Health Regulations Światowa Organizacja Zdrowia potwierdziła możliwy związek między wzrostem zachorowań wywołanych przez wirus zika a znacznym zwiększeniem liczby noworodków z małogłowiem. W Brazylii rodzi się obecnie 10–20-krotnie więcej dzieci z małogłowiem w porównaniu z latami poprzednimi. Na terenie Stanów Zjednoczonych potwierdzono obecnie 691 przypadków przywleczonych zakażeń wirusem zika, spośród których 206 to kobiety w ciąży – do 11 zakażeń doszło drogą płciową, w 2 przypadkach stwierdzono powikłanie w postaci zespołu Guillaina–Barrégo. W krajach objętych epidemią nacisk kładzie się na profilaktykę ukąszeń oraz ograniczenie miejsc namnażania się komarów. Ze względu na izolowanie wirusa zika z nasienia i zwiększającą się liczbę potwierdzonych zakażeń nabytych drogą płciową zaleca się również profilaktykę w tym zakresie. Rozpoczęto prace nad szczepionką, jednak przewidywany czas jej opracowania wynosi kilka lat.