Wstęp: Jedną z przyczyn ograniczenia interakcji rodzice–dzieci jest niewystarczająca ilość czasu, jaką aktywni zawodowo rodzice mogą przeznaczać swoim dzieciom. W związku z tym rodzice często decydują się na korzystanie z opieki przedszkolnej. Rozwój dzieci w wieku 3–72 miesięcy jest niezwykle istotny, ponieważ objętość mózgu osiąga wówczas 95% objętości mózgu dorosłego człowieka. Oznacza to, że stymulacja, jaką zapewniają dzieciom opiekunowie w tym okresie, odgrywa kluczową rolę. Celem pracy było określenie ewentualnych różnic w rozwoju dzieci korzystających z opieki w placówkach przedszkolnych w porównaniu z dziećmi objętymi opieką domową. Metody: Badanie zostało przeprowadzone w Surabai (Indonezja). Próbę badawczą podzielono na 2 grupy dzieci w wieku 3–72 miesięcy: dzieci z pierwszej grupy pozostawały pod opieką domową, a dzieci z drugiej grupy uczęszczały do przedszkola. Uczestników poddano ocenie rozwojowej według indonezyjskiego Kwestionariusza Przesiewowej Oceny Rozwoju. Ocenę przeprowadzono dwukrotnie. Druga ocena odbyła się po upływie 6 miesięcy od pierwszej analizy. Wyniki: Analizie poddano dane dotyczące łącznie 193 dzieci. U dzieci pozostających pod opieką domową w pierwszej ocenie stwierdzono znamiennie częstsze występowanie zaburzeń w sferze kontaktów społecznych (53,3% vs 38,8%). W drugiej ocenie odsetek ten wyniósł 44,4% w porównaniu z 38,8% w grupie dzieci korzystających z opieki przedszkolnej. Na przestrzeni 6 miesięcy pomiędzy kolejnymi ocenami odnotowano znamienny rozwój motoryki dużej oraz umiejętności językowych i komunikacyjnych. Wnioski: Podczas 6-miesięcznej ciągłej oceny nie stwierdzono znamiennych różnic pod względem rozwoju dzieci pozostających pod opieką domową i dzieci przebywających w placówkach przedszkolnych.